راه تجار

متدهای-پرداخت-بین-المللی

راهنمای کامل متدهای پرداخت بین المللی

برای کسب موفقیت در تجارت بین‌الملل و بالابردن میزان فروش، هر صادرکننده‌ای باید بهترین روش پرداخت را به مشتریان بین‌الملل خود پیشنهاد کند. با این کار می‌توان شرایط جذاب فروش را برای مشتریان فراهم کرد و  از رقبای خارجی پیشی گرفت. یک موفقیت مهم در هر معامله بین‌المللی، پرداخت به‌موقع و کامل هزینه‌ها است پس باید بهترین روش پرداخت بین‌المللی را انتخاب کنید که ریسک‌ها را به حداقل برساند و درعین‌حال نیازهای خریدار را نیز برطرف کند. چندین متد رایج برای پرداخت‌های بین‌المللی وجود دارد که در ادامه این مقاله به شرح آن‌ها و مزایا و معایب هرکدام خواهیم پرداخت. شما به‌عنوان یک بازرگان باید هنگام بستن قرارداد، درباره روش پرداخت و نقل‌وانتقال مالی با طرف مقابل به توافق برسید و مناسب‌ترین راه را برای طرفین انتخاب کنید. 

اهمیت نقل‌وانتقال مالی بین‌المللی

طی‌کردن فرایند خرید و  فروش بین‌المللی گاهی می‌تواند طولانی‌ و پیچیده باشد؛ بنابراین، برای یک بازرگان لازم است درباره قیمت با طرف مقابل خود به توافق برسد تا بتواند این مسیر را تسهیل کند. اما توافق بر سر قیمت تنها بخشی از فرایند پرداخت است. شما هنوز باید در مورد نحوه پرداخت و زمان پرداخت هم توافق کنید. اینجاست که شرایط پرداخت حائز اهمیت می‌شود.

بدیهی است که پرداخت بخش مهمی از رسیدن به سود در تجارت اعم از صادرات و واردات است. اما استفاده از شرایط پرداخت مناسب می‌تواند نقش مهم‌تری در جذب معاملات خوب به‌خصوص برای فروشندگان داشته باشد. خریداران تمایل دارند تاحدامکان پرداخت را به تأخیر بیندازند، ترجیحاً تا زمانی که کالا را دریافت کنند یا حتی بفروشند. فروشندگان هم می‌خواهند دراسرع‌وقت، قبل از ارسال کالا یا بلافاصله پس از رسیدن به مشتری، وجه را وصول کنند. همه این فاکتورها لزوم انتخاب یک روش پرداخت مناسب برای هر دو طرف را بیشتر نمایان می‌کند. طرفین قرارداد در تجارت بین‌المللی باید درباره شرایط و روش‌های پرداخت توافق کنند.

صادرکنندگان و واردکنندگان می‌توانند برای نهایی کردن معامله تجاری خود از یک با چند روش پرداختی استفاده کنند. در کنار شرایط پرداخت باید به نکات دیگری هم اهمیت دهید؛ مسائلی مانند اینکه آیا پرداخت قبل از تحویل انجام می‌شود، مالکیت کالا قبل از تحویل با چه کسی است و غیره.

 شما به‌عنوان یک بازرگان بین‌الملل باید با بانک‌های بزرگ جهان و نحوه کار و شرایط آن‌ها آشنایی داشته باشید تا بتوانید مناسب‌ترین بانک را برای انجام فرایند پرداخت تجاری خود انتخاب کنید. یک راه امن دیگر برای نقل‌وانتقال مالی، کمک‌گرفتن از صرافی‌های معتبر است که در سراسر جهان شعبه دارند. هر بانک یا صرافی برای انتقال وجه درصدی از پول را دریافت می‌کند که شما باید با نحوه محاسبه این نرخ‌ها که به نرخ خریدوفروش معروف هستند هم آشنایی داشته باشید. 

آشنایی با سیستم TT در نقل‌وانتقال مالی

یکی از روش‌های مهم و شناخته شده انتقال وجه در سراسر جهان، روش TT یا انتقال تلگرافیک است. ازآنجاکه در گذشته از تلگراف برای انجام این کار استفاده می‌شده هنوز هم با این نام شناخته می‌شود. 

حواله TT پول شما را قبل از رسیدن به مقصد بین چندین بانک مختلف منتقل می‌کند. هر یک از این بانک‌ها کارمزد و زمان پردازش متفاوتی خواهند داشت، به همین دلیل است که هزینه و زمان انتقال پول با TT می‌تواند کمی بیشتر از سایر خدمات انتقال پول باشد. شبکه بانک‌هایی که پول شما از آن عبور می‌کند شبکه سوئیفت (SWIFT) نامیده می‌شود. به این بانک‌ها «بانک‌های خبرنگار» می‌گویند، زیرا پول شما فقط بین بانک‌هایی که دارای روابط تجاری هستند منتقل می‌شود. 

به‌طورکلی، بسته به مبدأ و مقصد انتقال و همچنین هرگونه نیاز مبادله ارز، انتقال تلگرافی طی دو تا چهار روز کاری انجام می‌شود. هزینه انجام TT نیز برای هر نقل‌وانتقال متغیر است. عواملی که بر هزینه تأثیر می‌گذارند می‌توانند شامل مبلغ انتقال و مؤسسه انتخاب شده برای تکمیل تراکنش باشند، اما محدود به این موارد نیز نیستند. شما برای انجام این روند باید تمام اطلاعات لازم درباره صاحب حساب مقصد و اطلاعات بانکی او را در فرم مربوطه وارد کنید. استفاده از این روش در ایران به دلیل وجود تحریم‌ها فعلاً مقدور نیست و می‌توان با کمک یک شرکت واسطه یا صرافی این انتقال پول را انجام داد. 

انواع روش‌های پرداخت در تجارت بین‌المللی

فرقی نمی‌کند که یک واردکننده کالا از خارج باشید یا یک صادرکننده بین‌الملل، مسئله پرداخت نکته مهمی است که باید به آن دقت داشته باشید. بااین‌حال، به دلیل ماهیت اغلب پیچیده تجارت بین‌المللی، پرداخت در این شرایط اغلب ساده نیست.

گزینه‌های مختلفی برای پرداخت تجاری وجود دارد و باید دقت کنید که شرایط پرداختی که انتخاب می‌کنید می‌تواند پیشنهاد شما را برای مشتری جذاب‌تر کند.  پنج روش پرداخت در تجارت بین‌الملل وجود دارد که در ادامه قصد داریم هرکدام را شرح دهیم و باهم مقایسه کنیم. 

پیش‌پرداخت نقدی (Cash in advance)

پیش‌پرداخت یک روش پرداخت ساده است که در آن واردکننده (معمولاً خریدار) هزینه کالا را پیش از ارسال کالا پرداخت می‌کند. پرداخت ممکن است به هر روشی که بین صادرکننده و واردکننده توافق شده انجام شود. گزینه‌های محبوب عبارتند از انتقال سیمی، چک بین‌المللی و پرداخت با دبیت کارت.

این مدل پرداخت به نفع صادرکننده است؛ زیرا آنها درحالی‌که هنوز کالا را در اختیار دارند، مبلغی هزینه را دریافت می‌کنند. دو طرف می‌توانند توافق کنند که درصد مشخصی از قیمت قبل از شروع تولید پرداخت شود. پس از تولید، تمام یا بیشتر مبلغ معوقه قبل از حمل و نقل پرداخت می‌شود. سپس ممکن است توافق کنند که مبالغ باقیمانده پس از دریافت کالا توسط واردکننده پرداخت شود.

پیش‌پرداخت نقدی ریسک زیادی را برای واردکننده به همراه دارد. زیرا در این روش، صادرکننده هنوز مالکیت کالا را دارد و پیشاپیش پول کالا را هم دریافت کرده است. همچنین جریان نقدینگی نامطلوبی را برای واردکننده ایجاد می‌کند، زیرا آنها باید تمام مبلغ را به‌صورت پیش‌پرداخت و به‌صورت نقدی بپردازند – موقعیتی که اکثر خریداران سعی می‌کنند از آن اجتناب کنند.

بدیهی است که این گزینه پرداخت تنها در شرایط نادر استفاده می‌شود؛ مثلاً وقتی که حجم سفارش بسیار کم است یا موقعیت‌هایی که صادرکننده در موقعیت مذاکره بسیار قوی قرار دارد (مانند جایی که کالاها کمیاب هستند). همچنین می‌تواند برای صادرکنندگانی باشد که از اعتبار واردکننده اطمینان ندارند یا واردکننده کاملاً به فروشنده اعتماد دارد.

در نتیجه، صادرکنندگان به‌ندرت این شیوه پرداخت را انتخاب می‌کنند؛ زیرا ریسک زیادی برای خریدار به همراه دارد. اگر می‌خواهید خریداران بیشتری را جذب کنید، باید انعطاف بیشتری در شرایط پرداخت داشته باشید، مگر در شرایط خاصی که در بالا ذکر شد.  

پرداخت با اعتبار اسنادی (L/C)

اعتبار اسنادی (Letter of Credit)  یکی از رایج‌ترین و شناخته‌شده‌ترین روش‌های پرداخت در تجارت بین‌المللی است. این روش بسیار امن در خاورمیانه و چین بسیار محبوب است. فرایند این نوع پرداخت توسط یک بانک به نمایندگی از واردکننده انجام می‌شود. اعتبار اسنادی سندی است که به‌عنوان ضمانت‌نامه توسط بانک عمل می‌کند و پس از انجام برخی شرایط و ضوابط، هزینه کالا را به صادرکننده پرداخت می‌کند. این شرایط و ضوابط معمولاً در خود اعتبار اسنادی گنجانده شده است و بیشتر مربوط به بازرسی اسناد همراه کالا است تا خود کالا.

قبل از اینکه واردکننده بتواند اعتبار اسنادی دریافت کند، باید بتواند بانک را از اعتبار خود مطمئن کند و اصطلاحاً گشایش اعتبار کند. زمانی که بانک از طرف واردکننده پرداخت را تکمیل کرد، برای بازپرداخت به واردکننده مراجعه می‌کند. این روند معمولاً بر اساس شرایط توافق شده بین واردکننده و بانک است.

اعتبار اسنادی بیشتر در شرایطی قابل‌اجرا است که صادرکننده و واردکننده دارای یک رابطه تجاری جدید و آزمایش نشده باشند. همچنین در مواردی که صادرکننده از اعتبار واردکننده راضی نیست یا قادر به تأیید آن نیست، LC می‌توانند گزینه خوبی باشند. درهرصورت، اعتبار اسنادی ریسک کمتری را برای صادرکننده به همراه دارد؛ زیرا ضمانت پرداخت محکمی دارند.

این روش پرداخت معایبی نیز به همراه دارد. این روش بسیار گران تمام می‌شود، زیرا بانک‌های درگیر معمولاً کارمزدهای قابل‌توجهی را دریافت می‌کنند. کارمزدها بسته به رتبه اعتباری واردکننده و پیچیدگی معامله متفاوت خواهد بود. همچنین بانک به‌طورکلی کالاهای ارسال شده توسط صادرکننده را بازرسی نمی‌کند و این بدان معنی است که ممکن است هیچ شرطی برای تعیین کیفیت کالا در این فرایند وجود نداشته باشد.

پرداخت بر اساس برات (وصولی)

وصول اسنادی (Documentary collections (D/C یک روش پرداخت بسیار متعادل است که برای صادرکننده و واردکننده ریسک برابری دارد. این روش بین بانک‌های مشخص شده دو طرف انجام می‌شود.  این فرایند زمانی شروع می‌شود که صادرکننده، محموله و اسناد موردنیاز برای مالکیت کالا را برای واردکننده ارسال می‌کند. این اسناد معمولاً شامل بارنامه صادراتی می‌شود.

واردکننده باید پس از تأیید مدارک، پرداخت را نزد بانک خود تسلیم کند. پس از تأیید مدارک، اسناد در اختیار واردکننده قرار می‌گیرد و او می‌تواند اسناد را مطالبه کند. به‌این‌ترتیب، وصول اسنادی تقریباً شبیه به امان کار می‌کند و به شما امکان می‌دهد تا در انتظار تکمیل توافق، پرداخت را نزد شخص ثالث تسلیم کنید.

این روش پرداخت به دو صورت انجام می‌شود:

  • بروات اسنادی دیداری DP) Document against Payment): در این  نوع برات‌ها توافق می‌شود که بانک با مشاهده اسناد، وجه را برای صادرکننده آزاد کند. در اینجا هیچ تأخیری در پرداخت پیش‌بینی نمی‌شود و پس از نمایش مدارک، پرداخت باید تکمیل شود.
  • بروات اسنادی مدت‌دار  DA) Document against Acceptanc):  در این روش توافق بر این است که اسناد پس از تعهد قطعی مبنی بر پرداخت در یک تاریخ معین، به بانک واردکننده تحویل داده شود. این بدان معنی است که وجه بلافاصله دریافت نمی‌شود، بلکه در تاریخی که بین طرفین توافق شده است آزاد خواهد شد.

بعضی از روش‌های پرداخت برای یکی از طرفین خریدار و فروشنده ریسک‌هایی به همراه دارد؛ اما این روش بسیار متعادل است و برای هر دو طرف به یک میزان ریسک دارد. فروشنده فقط پس از دریافت وجه یا تعهد قطعی به پرداخت، مالکیت کالا را آزاد می‌کند. خریدار فقط با دیدن مدارک کالا و یا حتی پس از تحویل فیزیکی کالا باید هزینه را پرداخت کند. این روش همچنین هزینه کلی کمتری نسبت به اعتبار اسنادی دارد و می‌توان آن را در زمان کمتری انجام داد.

در این روش همانند اعتبار اسنادی، تمرکز هر دو بانک بر اسناد است و نه لزوماً خود کالا. این روش باعث می‌شود پیداکردن مشکل کیفی در کالا قبل از پرداخت دشوار شود. این روش پرداخت همچنین در صورتی که واردکننده وجه را پرداخت نکند، امکان بازگشت بسیار کمی را برای صادرکننده فراهم می‌کند. جدای از این معایب، وصول اسنادی یک روش پرداخت متوازن را هم برای صادرکننده و هم برای واردکننده ارائه می‌دهد.

حساب باز ( Open Account ) پرداخت در آینده

در این روش صادرکننده موافقت می‌کند که کالا را بدون دریافت وجه تا تاریخ بعدی به واردکننده تحویل دهد. پرداخت معمولاً پس از یک دوره توافق شده، معمولاً 30، 60 یا 90 روز پس از تحویل، سررسید می‌شود؛ بنابراین، واردکننده اساساً کالا را به‌صورت اعتباری دریافت می‌کند و پرداخت آن در تاریخ بعدی پیگیری می‌شود.

بدیهی است که این روش پرداخت به نفع واردکننده است، زیرا امکان تحویل کالا بدون پرداخت وجه را فراهم می‌کند. این روش می‌تواند هزینه‌های عملیاتی واردکننده را کاهش دهد، زیرا آنها می‌توانند به‌سادگی کالا را سفارش دهند و قبل از پرداخت وجه به صادرکننده، کالا را بفروشند. همچنین نیاز واردکننده به سرمایه در گردش را کاهش می‌دهد، زیرا لازم نیست نگران آزادکردن وجه برای تکمیل پرداخت قبل از تحویل کالا باشند.

باتوجه‌به این مزایا، واردکنندگان همیشه مشتاق هستند تا صادرکنندگانی را بیابند که شرایط پرداخت حساب باز را ارائه می‌دهند. در بازاری که کالاهای بیشتر و تقاضای کمتری وجود دارد ممکن است شرایط حساب باز را به‌عنوان روش غالب پرداخت مشاهده کنید. صادرکنندگانی که می‌خواهند به یک مشتری معتبر اعتماد نشان دهند یا می‌خواهند حساب ارزشمندی را جذب کنند، ممکن است تمایل بیشتری به ارائه این شرایط داشته باشند.

بااین‌حال، باید در نظر داشته باشید که این روش نیز ممکن است برای صادرکنندگان پرریسک باشد. احتمال عدم پرداخت، تأخیر در پرداخت، ورشکستگی و سایر رویدادهای غیرمنتظره در این معامله بسیار زیاد است. علاوه بر این، صادرکنندگان اساساً باید کالا را تولید و بدون دریافت وجه ارسال کنند. این کار می‌تواند آنها را با سرمایه در گردش کمتری نسبت به آنچه که می‌خواهند روبرو کند. به‌طورکلی، این روش پرداخت می‌تواند صادرکنندگان را در موقعیت بسیار حساسی قرار دهد.

به این دلایل، بسیاری از صادرکنندگان سعی می‌کنند با بررسی گزینه‌های تأمین مالی تجاری(trade finance)، از موقعیت خود محافظت کنند. اینها اساساً مکانیسم‌هایی هستند که به صادرکننده کمک می‌کند تا از خود در برابر ضرر محافظت کند و در انتظار دریافت کامل پرداخت از واردکننده باشد. بیمه اعتبار صادراتی و فاکتورینگ گزینه‌های محبوبی هستند که صادرکنندگان می‌توانند در این مورداستفاده کنند.

این روش پرداخت فقط باید زمانی انتخاب شود که رابطه تجاری کم‌ریسکی با واردکننده دارید یا تقاضای بسیار کمی وجود دارد و یا وقتی که به دنبال جذب مشتریان مهم هستید.

 پرداخت امانی ( Consignment )

آخرین روش پرداخت تجاری بین‌الملل که باید در مورد آن بدانید، پرداخت امانی یا سپارشی است. در این روش، صادرکننده کالا را تولید، ارسال و به خریدار تحویل می‌دهد، اما فقط پس از فروش کالا، وجه را دریافت می‌کند. اغلب این روش پرداخت توسط صادرکنندگانی که دارای توزیع‌کننده یا نمایندگی‌های شخص ثالث در کشورهای خارجی هستند، استفاده می‌شود. این روش در روابط معمولی فروشنده و خریدار به‌ندرت استفاده می‌شود که دلیل اصلی آن ریسک بالا برای صادرکنندگان است. 

در این روش تمام هزینه‌های تولید، حمل و تحویل کالا به واردکننده بر عهده صادرکننده است. علاوه بر این، درحالی‌که کالا در اختیار واردکننده است، همچنان در مالکیت صادرکننده است. این بدان معناست که در صورت بروز آتش‌سوزی، سرقت، طوفان یا آسیب‌های دیگر، این صادرکننده است که متحمل ضرر می‌شود.

همچنین صادرکننده خطر عدم پرداخت یا تأخیر در پرداخت توسط واردکننده را نیز متحمل می‌شود. حتی ممکن است کالاها آن‌طور که طرفین انتظار داشتند فروخته نشوند. در نتیجه، صادرکنندگان تمایلی به ارائه یا پذیرش این شرایط ندارند.

در مواردی که رابطه بین صادرکننده و واردکننده وجود داشته باشد، این روش پرداخت بیشترین کاربرد را دارد. واردکننده باید معتبر و قابل‌اعتماد باشد و کالا باید به کشوری ارسال شده باشد که از نظر سیاسی و تجاری امن باشد. علاوه بر این، این روش پرداخت به‌سادگی بدون اعمال اقدامات بیمه‌ای مناسب و استفاده از گزینه‌های تأمین مالی تجاری امکان‌پذیر نیست.

در جایی که صادرکننده بتواند به‌خوبی از خود محافظت کند، پرداخت امانی نیز می‌تواند مزایایی را برای آنها به همراه داشته باشد. این روش می‌تواند فرصت خوبی برای صادرکنندگان برای ورود به بازارهای جدید فراهم کند. این روش باعث کاهش هزینه‌های نگهداری موجودی و دسترسی سریع و راحت به کالاها می‌شود.

مقایسه مزایا و معایب انواع شرایط پرداخت تجاری

در این بخش قصد داریم تمام روش‌های پرداخت تجاری بین‌الملل را با هم مقایسه کنیم و مزایا و معایب هرکدام را برای صادرکننده و واردکننده به‌اختصار شرح دهیم. 

پیش‌پرداخت نقدی 

برای صادرکننده / فروشنده

  • مزایا: این روش به صادرکننده اجازه می‌دهد تا بیشتر یا تمام مبلغ را قبل از ارسال دریافت کند و جریان نقدی مطلوبی را فراهم می‌کند.

  • معایب: بدون ضرر واقعی

برای واردکننده / خریدار

  • مزایا: این روش اعتماد به فروشنده را افزایش می‌دهد، به‌خصوص در مواقعی که کالاها واقعاً کمیاب هستند.
  • معایب: بیشترین ریسک را به دلیل امکان عدم تحویل یا تحویل کالای بی‌کیفیت دارد. وضعیت بالقوه نامطلوب جریان نقدی، به‌خصوص اگر خرید تأمین مالی شده باشد.

اعتبار اسنادی

برای صادرکننده / فروشنده

  • مزایا: قابل‌اجرا در بسیاری از کشورها؛ ضمانت پرداخت با پشتوانه بانک
  • معایب: احتمال عدم بازگشت در صورت عدم پرداخت توسط بانک

برای واردکننده / خریدار

  • مزایا: بدون پرداخت تا تحویل و بررسی مدارک.
  • معایب: شامل بازرسی کیفی کالا نمی‌شود. هزینه انجام  آن بسیار زیاد است.  تنظیم فرایند آن نیز دشوار است.

وصول اسنادی 

برای صادرکننده / فروشنده

  • مزایا: فقط پس از پرداخت یا دریافت تعهد قطعی به پرداخت، محموله آزاد می‌شود. ریسک کمی دارد؛ زیرا مالکیت کالا تا زمان پرداخت منتقل نمی‌شود.
  • معایب: شرایط وصول اسنادی می‌تواند گاهی به این‌گونه باشد که پرداخت حتی پس از تحویل انجام نمی‌شود. این ریسک وجود دارد که خریدار نتواند در یک تاریخ مشخص وجه را پرداخت کند. اگر خریدار نتواند پرداخت کند، ازآنجایی‌که تراکنش توسط بانک تضمین نشده است، احتمالاً هیچ رجوعی وجود ندارد.

برای واردکننده / خریدار

  • مزایا: فقط پس از بازرسی اسناد، هزینه کالا پرداخت می‌شود. امکان تحویل و در اختیار داشتن کالا را قبل از پرداخت، به‌ویژه برای وصول اسنادی وجود دارد.
  • معایب: شامل بازرسی کیفی کالای تحویلی نمی‌شود.

حساب باز

برای صادرکننده / فروشنده

  • مزایا: شرایط بسیار سودآور برای جذب واردکنندگان در بازار خریداران.
  • معایب: خطر عدم پرداخت یا تأخیر در پرداخت که به طور بالقوه باعث افزایش سرمایه در گردش صادرکننده می‌شود. باید هزینه اضافی تأمین بیمه یا استفاده از گزینه‌های تأمین مالی تجاری را در نظر گرفت.

برای واردکننده / خریدار

  • مزایا: در اختیار داشتن و فروش احتمالی کالاها قبل از پرداخت امکان‌پذیر است. ممکن است انعطاف‌پذیری در سرمایه در گردش را فراهم کند زیرا نیازی به پرداخت فوری برای کالا نیست. بسته به دوره اعتبار، ممکن است کالاها را بفروشد و سود را قبل از پرداخت برای کالا جبران کند. به طور بالقوه هزینه‌های عملیاتی را کاهش می‌دهد.
  • معایب: بدون ضرر واقعی

پرداخت امانی 

برای صادرکننده / فروشنده

  • مزایا: این روش می‌تواند به تأمین سریع‌تر کالا و بالابردن رقابت کمک ‌کند. با این روش به بازارهای جدید دسترسی پیدا می‌کنند و هزینه نگهداری موجودی را حذف می‌کند و قیمت‌ها را رقابتی‌تر می‌کند. 
  • معایب: صادرکننده کلیه هزینه‌های تولید، حمل و نقل و تحویل را متحمل می‌شود. اگر کالاها طبق انتظار فروخته نشوند، ممکن است هزینه‌ها را جبران نکند. به حفظ مالکیت کالا، حتی پس از تحویل، ادامه می‌دهد و هزینه مفقودی، سرقت یا آسیب را هم به صادرکننده تحمیل می‌کند

برای واردکننده / خریدار

  • مزایا: هزینه تهیه کالا را حذف می‌کند و در نتیجه هزینه‌های عملیاتی را به حداقل می‌رساند. خریدار ریسک کالا را متحمل نمی‌شود؛ زیرا مالکیت منتقل نمی‌شود.
  • معایب: در صورت عدم فروش کالا، درباره هزینه‌های موجودی کالا متحمل ضرر می‌شود.

 

سایر اصطلاحات مالی که بهتر است بدانید

به‌غیر از روش‌های پرداخت تجارت بین‌الملل، چند اصطلاح دیگر نیز وجود دارد که در طول سال‌ها تکامل‌یافته‌اند. در اینجا چند اصطلاح برای شما شرح داده خواهد شد:

  • تعهد پرداخت بانکی: این یکی از شرایط پرداخت جدیدتری است که در دوران مدرن ارائه می‌شود. این فرایند شامل دو بانک است – یک بانک متعهد که از طرف واردکننده عمل می‌کند و یک بانک گیرنده که از طرف صادرکننده عمل می‌کند. بانک متعهد یا واردکننده، تعهد غیرقابل‌فسخی را برای پرداخت قیمت کالا به بانک گیرنده در تاریخ توافق شده امضا می‌کند. پس از تطابق موفقیت‌آمیز داده‌های الکترونیکی مربوط به معامله تجاری، پرداخت انجام می‌شود.
  • اعتبار اسنادی تأیید شده: این مورد در اصل همان اعتبار اسنادی است؛ اما یک تفاوت مهم دارد. در اینجا اعتبار اسنادی صادر شده توسط بانک واردکننده توسط بانک دیگری به انتخاب صادرکننده تأیید می‌شود. تأیید چیزی بیش از بررسی این است که آیا بانک واردکننده توان پرداخت را دارد یا خیر. بانک صادرکننده نیز می‌پذیرد در صورت عدم پرداخت از سوی بانک واردکننده، به صادرکننده پول پرداخت کند.

چگونه بهترین روش پرداخت را انتخاب کنیم؟

واردکنندگان و صادرکنندگان اغلب می‌پرسند، “بهترین روش پرداخت برای قراردادهای بین‌المللی چیست؟ بسیاری از بانکداران پاسخ می‌دهند: “LC یا اعتبار اسنادی”. این یک پاسخ خودخواهانه است. از بین تمام روش‌ها، اعتبار اسنادی بیشترین درآمد کارمزد را برای بانک ایجاد می‌کند. پاسخ صحیح این است: “روشی که اجازه می‌دهد معامله به رضایت هر دو طرف – خریدار و فروشنده” انجام شود. هر دو طرف معامله باید در مورد روش پرداخت به توافق برسند. باید روشی انتخاب شود که ریسک زیادی برای یک طرف تحمیل نکند و برای هر دو طرف به یک میزان مناسب باشد. 

اگر دو طرف سابقه همکاری باهم ندارند باید مواردی را در نظر بگیرند. صادرکنندگان برای انتخاب روش پرداخت مناسب در تجارت بین‌المللی باید اطلاعات کامل در مورد وضعیت مالی خریداران و اعتبار آنها کسب کنند.  همچنین صادرکنندگان باید اسناد لازم برای انجام و تکمیل به‌موقع معاملات را با دقت آماده کنند. صرف‌نظر از نحوه پرداخت یک صادرکننده در تجارت بین‌المللی، همه چیز از اعتبار اسنادی گرفته تا اسناد گمرکی و مالیات غیرمستقیم و سایر اسناد رسمی باید کامل و معتبر باشد. اطلاعات غلط و مدارک ناقص می‌تواند روند پرداخت تجاری را به تعویق بیندازد. 

شما به‌عنوان یک واردکننده یا صادرکننده برای انتخاب مناسب‌ترین روش پرداخت تجاری باید نکات زیر را در نظر بگیرید:

  • نیازها و نقاط قوت مالی خود را در نظر بگیرید.
  • به موقعیت مذاکره خود فکر کنید. اگر در موقعیت قوی‌تری قرار دارید، ممکن است بتوانید شرایط مطلوب‌تری را مطالبه کنید.
  • آیا طرف مقابل از کشوری است که ریسک تجاری یا سیاسی قابل‌توجهی دارد؟ ممکن است یک روش پرداخت امن‌تر لازم داشته باشید.
  • در صنایع خاصی معمولاً از روش‌های خاصی استفاده می‌شود. به‌عنوان‌مثال، در صنایع غذایی و نساجی، استفاده از وصول اسنادی رایج است، درحالی‌که اعتبار اسنادی در نفت و گاز رایج است.
  • شرایط حاکم بر بازار نیز اهمیت دارد. اگر بازار متعادل است، ممکن است بتوانید مطلوب‌ترین شرایط را برای خود به‌عنوان یک صادرکننده تعیین کنید.
  • موقعیت جغرافیایی و دوری مسافت بین مبدا و مقصد نیز باید در نظر گرفته شود.

به‌طورکلی، ضروری نیست که فقط یکی از این روش‌ها را برای کل تراکنش خود انتخاب کنید. شما می‌توانید ترکیبی از این روش‌ها را در مراحل مختلف مانند قبل از تولید، قبل از حمل و نقل و پس از تحویل اعمال کنید. ترکیبی از این شرایط می‌تواند معامله متعادل‌تری را برای شما فراهم کند.

سخن آخر

در این مقاله از راه تجار تلاش شد روش‌ها و شرایط مختلف برای پرداخت در تجارت بین‌الملل بررسی شود. نقل‌وانتقال مالی با روش‌های مختلفی انجام می‌شود که هرکدام مزایا و معایب خود را دارند که باید با دقت بررسی شوند و بهترین روش بر اساس شرایط دو طرف انتخاب شود. در سایر مقالات این سایت می‌توانید با سایر مفاهیم بازرگانی و تجارت بین‌الملل نیز آشنا شوید. 

 

0 0 رای ها
رأی دهی به مقاله
اشتراک در
اطلاع از
guest

0 نظرات
بازخورد (Feedback) های اینلاین
مشاهده همه دیدگاه ها
اخبار شرکت

حضور هلدینگ فیوچر اسکای در نمایشگاه بیگ فایو (BIG5) دبی

نمایشگاه صنعت ساختمانی بیگ فایو دبی (BIG5)  در تاریخ ۵ …

مطالعه بیشتر
نکات بازرگانی

راهنمای کامل انبارداری

راهنمای کامل انبارداری     شما هر کسب‌وکاری که داشته …

مطالعه بیشتر
اسناد تجاری

راهنمای کامل شماره EORI

اگر قصد دارید کسب‌وکار خود را در سطح بین‌المللی توسعه …

مطالعه بیشتر
متدهای-پرداخت-بین-المللی نکات بازرگانی

راهنمای کامل متدهای پرداخت بین المللی

برای کسب موفقیت در تجارت بین‌الملل و بالابردن میزان فروش، …

مطالعه بیشتر